19 სექტემბერი

პარასკევი

 მარხვა

ხსენება სასწაულისა, ქმნილისა მთავარანგელოზ მიქაელის მიერ კოლასეს შინა (რომელ არს ხონა) (IV); მოწამეთა: ევდოქსისა, ზენონისა და მაკარისა (311-312); ღირსისა არქიპოსი (IV); მოწამისა რომილესი და მის თანა სხვათა მრავალთა წამებულთა (107-115); მღვდელმოწამისა კირილე ჰორტინელ ეპისკოპოსისა (III-IV); მოწამეთა: ფავსტო ხუცისა, აბიბოს დიაკონისა და მონაზონისა, დიონისი წიგნისმკითხველისა, ანდრონიკე მხედრისა, თეოკთისტე მენავეთმოძღვრისა, მაკარი მოქალაქისა, ანდრეა კურიკტორისა, სარაპამფო განმზრახისა, კვირიაკე ერისკაცისა და მეუღლისა მისისა კლეოდისა, რომელიც იყო მიდგომილი, და დათა: პელაგია და თეკლა ქალწულთა (დაახ. 250); ღირსისა დავითისა (VI).

სწავლება ორი შობის შესახებ
წმიდა ნიკოლოზ სერბი

შობილი ხორცისგან ხორცია და შობილი სულისგან სულია (იოან. 3:6)

ძმებო, ეს სიტყვები არც წინასწარმეტყველს ეკუთვნის და არც მოციქულს, არამედ თავად უფალს – ისინი უფლის უწმიდესმა ბაგეებმა წარმოთქვა, და როგორც უფლის ყოველი სიტყვა შეიცავს ძალასა და ხსნას, ასევე არის ...

გაგრძელება


ახალი პუბლიკაციები და წიგნები


განკითხვა სიძულვილის ნაყოფია. მას მოყვასის მიმართ სიყვარულის ნაკლებობა წარმოშობს, მაგრამ თუ გვეყვარებოდა მოყვასი, ყველაფერში მას გავამართლებდით, რადგან, როგორც პავლე მოციქული ბრძანებს: „სიყვარული ყველაფერს ფარავს“. სწორედ განკითხვა გვაიძულებს სხვისი ცოდვების დანახვას და საკუთარი თავის უცოდველად წარმოჩენას.


წმიდა მამები ერთსულოვნად აღნიშნავენ, რომ ისე სხვა არაფერი განგვაშორებს სულიწმიდას, როგორც მრისხანება. ასე რომ, არ უნდა დავიმშვიდოთ თავი იმით, რომ ჩვენ ნაკლებად ვმრისხანებთ, ვიდრე სხვები, მითუმეტეს, რომ ყოველთვის შეიძლება მოვძებნოთ ადამიანი, რომელიც ჩვენზე უარესად აკეთებს რაიმეს. ადამიანი თავს იმით ინუგეშებს, რომ, ფიცხი ხასიათის მიუხედავად, მალევე მშვიდდება.


წმიდა მამები გვასწავლიან, რომ სასოწარკვეთილებასა და მწუხარებას უნდა ვებრძოლოთ ჩვენი ძალების შესაბამისად – შრომით, ფსალმუნების კითხვითა და ლოცვით – უპირველეს ყოვლისა კი, მოთმინებით უნდა აღვიჭურვოთ.
წიგნში წარმოდგენილია წმინდა მამათა ნააზრევი, რომელიც დაეხმარება მკითხველს გააცნობიეროს თუ რამდენად საშიში და ვერაგი სენია სასოწარკვეთილება და როგორ შეიძლება, ღვთის შეწევნით, თავი დავაღწიოთ მას წმიდა მამათა სულიერი რჩევა-დარიგებებით.


წმიდა მამები განგვიმარტავენ თუ რამდენად მძიმეა შურის ვნება. „შური არის წუხილი მოყვასის კეთილდღეობის გამო“- ბრძანებს წმიდა ბასილი დიდი. სხვა ცოდვებთან შედარებით წმიდა მამები შურის ცოდვას განსაკუთრებით გამოარჩევენ, რადგან მას არ მოაქვს ადამიანისთვის არავითარი სიამოვნება, თუნდაც მოჩვენებითი, არამედ მხოლოდ ტანჯვა და მწუხარება. წმიდა მამები გვასწავლიან თუ როგორ უნდა განვერიდოთ ამ ცოდვას, რათა არ წარვწმდეთ და არ გავხდეთ ბოროტის ნების აღმსრულებელნი.


ადამიანები იმისთვის არ არიან შექმნილი, რომ იცხოვრონ მხოლოდ აქ, დედამიწაზე, ცხოველთა მსგავსად, რომლებიც სიკვდილის შემდეგ ქრებიან, არამედ იმისათვის, რომ იცხოვრონ ღმერთთან და ღმერთში, და იცხოვრონ არა ასი ან ათასი წელი, არამედ - საუკონოდ , ღმერთთან ცხოვრება კი შეუძლიათ მხოლოდ ქრისტიანებს ანუ იმათ, ვისაც ჭეშმარიტად სწამს იესო ქრისტესი. ყოველი ადამიანი, ვინც არ უნდა იყოს იგი, ნატრობს და ეძებს კეთილდღეობასა და ბედნიერებას. საკუთარი თავისათვის სიკეთის სურვილი, კეთილდღეობის ან ნეტარების ძებნა არის ადამიანის თანდაყოლილი უნარი და არ წარმოადგენს ცოდვას ან მანკიერებას.